In alle onderzochte initiatieven wordt actieve betrokkenheid van derden gezocht. Soms omdat een breder draagvlak is vereist voor realisatie en het slagen van het initiatief [een buurtmoestuin], in anderen gevallen omdat de bewoners van het gebied de doelgroep vormen [in een traject van stedelijke vernieuwing] .
Ongeacht of het een initiatief van buurtbewoners of van creatieve professionals betreft, wordt in alle gevallen het standaard register van communicatiemiddelen opengetrokken. De inzet van flyers, openbare aankondigingen, mondelinge reclame, sociale media, lokale pers etc. wordt afgestemd op de plek en gebruikt om potentiele geïnteresseerden te infomeren. Ook de strategieën die worden gebruikt om de gewekte interesse vervolgens om te zetten in (langdurige) betrokkenheid zijn op veel plekken overeenkomstig.
Fundamenteler is de informele hands-on aanpak. Er wordt eenvoudigweg een begin gemaakt. In veel gevallen illegaal, dat wil zeggen zonder vergunningen of andere officiële stappen ter voorbereiding (Singeldingen, Hustadproject, De Valreep en Noorderparkbar]. De betreffende plek wordt tot leven gebracht met een paar eenvoudige tools – een tafel, wat banken, een aanplakbord – maar vooral middels een activiteit te ondernemen waarbij anderen aan kunnen sluiten. Die combinatie van een fysiek ankerpunt, zichtbaarheid en een ‘programma’ blijkt een veelbeproefd en succesvol recept om interactie op gang te brengen. Binding ontstaat vervolgens door gezamenlijk te werken aan het vervolg: door concrete dingen ter plekke te maken en kleine evenementen te organiseren. Cruciaal daarbij is openheid. Dat betekent zowel dat de ideeën die worden aangedragen door de deelnemers serieus worden genomen en worden getest – optimaal gesproken in een langer lopend proces met mogelijkheid om te experimenteren met programmaonderdelen en ruimtelijke ingrepen. Maar ook dat het initiatief niet wordt ontwikkeld op basis van een al vaststaand eindbeeld, maar dat het gezamenlijke proces en de inbreng van betrokkenen sturend zijn voor het resultaat. Deelnemers worden bovendien gemotiveerd door wederkerigheid: zij investeren hun tijd en vaardigheden en verkrijgen daarvoor een stem in het geheel, zeggenschap over hun directe leefomgeving, en in sommige gevallen ook perspectief op werk.
De aanpak is zonder uitzondering informeel, buiten – institutioneel, en sterk gericht op het opbouwen van relaties. Die kenmerken blijken van groot belang om uiteenlopende groepen te betrekken.